Zła dieta a trądzik

admin Blog 0 komentarze/y

Trądzik pospolity – z łac. Acne vulgaris to jedna z najbardziej powszechnych przypadłości
dermatologicznych na całym świecie. Problem z nagłym pogorszeniem naszej cery zazwyczaj pojawia się w okresie dojrzewania i mija po jego zakończeniu, ale również jest coraz większym utrapieniem osób dorosłych, jak i starszych.

Trądzik to nie tylko estetyczny problem, powodujący bolesne i uciążliwe zmiany na naszej
skóry, lecz także dyskomfort psychiczny, objawiający się zaburzeniem związanym z poczuciem własnej wartości. Na pojawienie się trądziku duży wpływ mają czynniki genetyczne – ryzyko

wystąpienia u dziecka wynosi 50%, w przypadku gdy oboje rodzice mieli problemy z cerą. Zaobserwowano również zależności pojawienia się tego samego typu trądziku u bliźniąt jednojajowych, lecz w przypadku dwujajowych już nie. Rozwój trądziku powoduje również wysoki poziom wolnych androgenów oraz niski estrogenów, stan zapalny, nadmierne wydzielanie łoju, czy przerost bakterii Propionibacterium acnes.

Czy zła dieta = trądzik?

Wokół trądziku powstało wiele mitów i niedomówień. Wiadomo, że dieta może wpływać na
naszą gospodarkę hormonalną, stan zapalny, aktywność bakterii P.acnes oraz ilość i skład wydzielanego łoju. Pojawiły się przypuszczenia, że zmiana sposobu odżywiania może poprawić kondycję skóry lub przynajmniej wspomóc różne metody leczenia trądziku.

Jednym z dość powszechnych przekonań jest to, iż produkty mleczne w diecie wzmagają
trądzik. Spożycie mleka podnosi poziom insuliny oraz IGF-1, co za tym idzie, jednocześnie zwiększają produkcję łoju. Jednak należy zwrócić uwagę na badania, w których stwierdzono, iż taki związek jest tylko w przypadku mleka odtłuszczonego, ale już inaczej, jeśli jest mowa o mleku pełnotłustym. Potwierdzenie tej teorii mogą wskazywać obserwacje, z których wynika, że popularne odżywki z białka serwatkowego wzmagają nasilenie trądziku.

Najbardziej poznanym aspektem dotyczącym diety antytrądzikowej jest ładunek glikemiczny.
Według badań zarówno obserwacyjnych, jak i eksperymentalnych ustalono, że trądzik częściej występuje u osób, jedzących więcej słodyczy, a dzięki diecie o niskim Ładunku Glikemicznym możliwe jest zmniejszenie nasilenia zmian trądzikowych. Jednocześnie zaobserwowano, że łój u osób na tej diecie ma więcej jednonienasyconych kwasów tłuszczowych, co za tym idzie, jest bardziej płynny i nie zapycha gruczołów.

Zasadna jest więc eliminacja produktów z białej mąki, soków i słodzonych napoi, drobnych kasz, czy słodyczy w celu zmniejszenia trądziku. Dieta uboga w NNKT wpływa na skład łoju – stosunek
Omega-6 do Omega-3. Idealne proporcje to 4-5:1, z czego w diecie Polaków taki stosunek wynosi 20:40:1!!

Jednym ze znanych mitów jest przekonanie, że ostre przyprawy wzmagają trądzik. Badania
kliniczno-kontrolne oraz przekrojowe nie wykazały istotnego statystycznie związku między spożyciem ostrych przypraw a występowaniem, czy natężeniem trądziku. Biorąc pod uwagę ograniczenia powyższych badań nie można traktować jako ostateczny dowód, nie mniej jednak taki związek wydaje się być wątpliwym. W przypadku konkretnych osób, gdy po spożyciu ostrych przypraw nasilają się zmiany trądzikowe, należy je wyeliminować z diety.
W niedawno przeprowadzonych badaniach kliniczno-kontrolnych zauważono, że jednym
z czynników zaostrzającym trądzik jest sól. Rzadko o tym się wspomina, ale sód działa prozapalnie oraz dodatkowo może wpływać na homeostazę płynów w skórze – co może zaostrzać problemy z naszą cerą. Badacze zaobserwowali wyższe spożycie soli u osób, które miały problem
z trądzikiem już we wcześniejszym wieku. Około 34% respondentów przyznało się, że zauważyło pogorszenie się zmian trądzikowych po spożyciu słonych produktów.

A jak to jest, jeżeli chodzi o czekoladę?

Badania wskazują, że czekolada oraz kakao owszem mogą zwiększać problemy z cerą, jednak trudno jest wskazać mechanizm, w którym kakao zaostrza zmiany trądzikowe. Na pewno należy zauważyć, iż czekolada występuje w postaci słodyczy, które są bogate w cukry, czyli może działać tak samo jak produkty o wysokim indeksie glikemicznym. Natomiast według badań, biała czekolada, która nie zawiera kakaa, ale jest bogata w cukier zaostrza zmiany na skórze, a jeżeli chodzi o czekoladę gorzką, bogatą w kakao, bez cukru już nie.
Do składników, które również mogą zaostrzać zmiany trądzikowe można zaliczyć suplementację witaminy B12 oraz jod. Są to jednak rzadkie przypadki, lecz należy mieć tego świadomość. Witamina B12 wpływa stymulująco na P. acnes. Badania obserwacyjne sugerują również, że niskie spożycie ryb zwiększa ryzyko pojawienia się zmian trądzikowych o około 40%. Dlatego też osoby zmagające się z acnes vulgaris powinny spożywać ryby lub inne źródła kwasów omega 3.

Najczęściej stosowanymi lekami przeciwtrądzikowymi są retinoidy – pochodne witamy A. U osób z
trądzikiem obserwuje się obniżony poziom tej witaminy we krwi. Wykazano, że witamina A
w ogromnych dawkach zmniejsza zmiany trądzikowe. Cynk również jest stosowanym środkiem
antytrądzikowym, zarówno w postaci doustnej, jak i na skórę. Wykazuje działanie bakteriostatyczne na P.acnes, może zmniejszać poziom dihydrotestosteronu oraz cytokin prozapalnych. Jednak
w zbyt dużej dawne może wywoływać kłopoty żoładkowo-jelitowe oraz niedobory żelaza i miedzi.
Witamina D zwana również witaminą słońca jest powszechnie niedoborowym składnikiem
w diecie Polaków. Niedobór tej witaminy zwiększa prawdopodobieństwo dolegliwości trądzikowych. W badaniach u pacjentów z trądzikiem i deficytem witaminy D wykazano zmniejszenie się zmian skórnych po suplementacji nawet niewielką dawką witaminy D – 1000 IU/d. Według badań in vitro mechanizm działania witaminy słońca opiera się na jej wpływie na gruczoły łojowe, profil cytokin prozapalnych oraz na nadmierną keratynizację.

Podsumowując zebrane informację oraz przeprowadzone badania dieta może nasilać, bądź
hamować objawy trądziku, ale bezpośrednio go nie wywołuje. Do najbardziej wiarygodnych stwierdzeń należą – ograniczenie mleka, szczególnie należy zwrócić uwagę na niskotłuszczowy nabiał i odżywki z białka serwatkowego, unikanie słodyczy – przestrzeganie diety o niskim Ładunku Glikemicznym, suplementacja witaminy D oraz wysoka podaż kwasów omega 3 i cynku. Warto pamiętać, że w niektórych przypadkach nasilenie zmian trądzikowych mogą powodować jod, czekolada, sól, czy witamina B12.

Źródła:

  1. Janda K, Chwiłkowska M. Trądzik pospolity – etiologia, klasyfikacja, leczenie. Rocz Pomor Akad Med W Szczecinie. 2014;60(2):13–18.
  2. Szepietowski J, Kapińska-Mrowiecka M, Kaszuba A, i in. Trądzik zwyczajny: Patogeneza i leczenie. Konsensus Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego. Przegl Dermatol. 2012;99(6):649–673.
  3. Burris J, Rietkerk W, Woolf K. Acne: The Role of Medical Nutrition Therapy. J Acad Nutr Diet. 2013;113(3):416–430. doi:10.1016/j.jand.2012.11.016.
  4. Shokeen D. Influence of diet in acne vulgaris and atopic dermatitis. Cutis. 2016;98(3):E28–E29. doi:10.1111/jdv.13835.5.
  5. Fiedler F, Stangl GI, Fiedler E, Taube KM. Acne and nutrition: A systematic review. Acta Derm Venereol. 2017;97(1):7–9. doi:10.2340/00015555-2450.
  6. Kucharska A, Szmurło A, Sinska B. Significance of diet in treated and untreated acne vulgaris. Adv Dermatology Allergol. 2016;33(2):81–86. doi:10.5114/ada.2016.59146.
  7. Ghodsi SZ, Orawa H, Zouboulis CC. Prevalence, severity, and severity risk factors of acne in high school pupils: A community-based study. J Invest Dermatol. 2009;129(9):2136–2141. doi:10.1038/jid.2009.47.
  8. Romańska-Gocka K, Kaczmarek-Skamira E, Wozniak M, Zegarska B. The possible role of diet in the pathogenesis of adult female acne. Adv Dermatology Allergol. 2016;33(6):416–420. doi:10.5114/ada.2016.63880.
  9. LaRosa CL, Quach KA, Koons K, i in. Consumption of dairy in teenagers with and without acne. J Am Acad Dermatol. 2016;75(2):318–322. doi:10.1016/j.jaad.2016.04.030.
  10. Burris J, Rietkerk W, Woolf K. Relationships of self-reported dietary factors and perceived acne severity in a cohort of New York young adults. J Acad Nutr Diet. 2014;114(3):384–392. doi:10.1016/j.jand.2013.11.010.
  11. Grossi E, Cazzaniga S, Crotti S, i in. The constellation of dietary factors in adolescent acne: A semantic connectivity map approach. J Eur Acad Dermatology Venereol. 2016;30(1):96–100. doi:10.1111/jdv.12878.
  12. Pelin Cengiz F, Cemil BC, Emiroglu N, Bahali AG, Onsun N. Acne located on the trunk, whey protein supplementation: Is there any association? Heal Promot Perspect. 2017;7(2):106–108. doi:10.15171/hpp.2017.19.
  13. Pontes T de C, Fernandes Filho GMC, Trindade A de SP, Sobral Filho JF. Incidence of acne vulgaris in young adult users of protein-calorie supplements in the city of João Pessoa. An Bras Dermatol. 2013;88(6):907–912. doi:10.1590/abd1806-4841.20132024.
  14. Silverberg NB. Whey protein precipitating moderate to severe acne flares in 5 teenaged athletes. Cutis. 2012;90(2):70–72.
  15. Simonart T. Acne and whey protein supplementation among bodybuilders. Dermatology. 2013;225(3):256–258. doi:10.1159/000345102.
  16. El Darouti MA, Zeid OA, Abdel Halim DM, i in. Salty and spicy food; are they involved in the pathogenesis of acne vulgaris? A case controlled study. J Cosmet Dermatol. 2016;15(2):145–149. doi:10.1111/jocd.12200.
  17. Gaul L. Salt restriction in acne vulgaris. J Indiana State Med Assoc. 1965;58:839–842.
  18. Kirabo A. A new paradigm of sodium regulation in inflammation and hypertension. Am J Physiol Integr Comp Physiol. 2017;313(6):R706–R710. doi:10.1152/ajpregu.00250.2017.
  19. Caperton C, Block S, Viera M, Keri J, Berman B. Double-blind, placebo-controlled study assessing the effect of chocolate consumption in subjects with a history of acne vulgaris. J Clin Aesthet Dermatol. 2014;7(5):19–23.
  20. Dougan P, Rafikhah N. Dark and white chocolate consumption and acne vulgaris: A case-control study. Asian J Clin Nutr. 2014;6(2):35–40. doi:10.3923/ajcn.2014.35.40.
  21. Balta I, Ozuguz P. Vitamin B12-induced acneiform eruption. Cutan Ocul Toxicol. 2014;33(2):94–95. doi:10.3109/15569527.2013.808657.
  22. Brescoll J, Daveluy S. A Review of Vitamin B12 in Dermatology. Am J Clin Dermatol. 2015;16(1):27–33. doi:10.1007/s40257-014-0107-3.
  23. Dawidziak J, Balcerkiewicz M. Dieta jako uzupełnienie leczenia trądziku pospolitego (Acne vulgaris) Część I. Witaminy i minerały. Farm Współczesna. 2016;9:1–5.
  24. Jung JY, Kwon HH, Hong JS, i in. Effect of dietary supplementation with omega-3 fatty acid and gamma-linolenic acid on acne vulgaris: A randomised, double-blind, controlled trial. Acta Derm Venereol. 2014;94(5):521–526. doi:10.2340/00015555-1802.
  25. Rubin MG, Kim K, Logan AC. Acne vulgaris, mental health and omega-3 fatty acids: A report of cases. Lipids Health Dis. 2008;7:3–7. doi:10.1186/1476-511X-7-36.
  26. Khayef G, Young J, Burns-Whitmore B, Spalding T. Effects of fish oil supplementation on inflammatory acne. Lipids Health Dis. 2012;11(1):165. doi:10.1186/1476-511X-11-165.
  27. Di Landro A, Cazzaniga S, Cusano F, i in. Adult female acne and associated risk factors: Results of a multicenter case-control study in Italy. J Am Acad Dermatol. 2016;75(6):1134–1141.e1. doi:10.1016/j.jaad.2016.06.060.
  28. El-Akawi Z, Abdel-Latif N, Abdul-Razzak K. Does the plasma level of vitamins A and E affect acne condition? Clin Exp Dermatol. 2006;31(3):430–434. doi:10.1111/j.1365-2230.2006.02106.x.
  29. Kligman AM, Mills OH, Leyden JJ, Gross PR, Allen HB, Rudolph RI. Oral vitamin A in acne vulgaris. Preliminary report. Int J Dermatol. 1981;20(4):278–285. doi:10.1111/j.1365-4362.1981.tb04338.x.
  30. Cervantes J, Eber AE, Perper M, Nascimento VM, Nouri K, Keri JE. The role of zinc in the treatment of acne: A review of the literature. Dermatol Ther. 2017;(August):e12576. doi:10.1111/dth.12576.
  31. Toossi P, Azizian Z, Yavari H, Hoseinzade Fakhim T, Hadi Sadat Amini S, Enamzade R. Serum 25-hydroxy vitamin D levels in patients with acne vulgaris and its association with disease severity. Clin Cases Miner Bone Metab. 2015;12(3):238–242. doi:10.11138/ccmbm/2015.12.3.238.
  32. Yildizgören MT, Togral AK. Preliminary evidence for vitamin D deficiency in nodulocystic acne. Dermatoendocrinol. 2014;6(1):e983687. doi:10.4161/derm.29799.
  33. Lim S-K, Ha J-M, Lee Y-H, i in. Comparison of Vitamin D Levels in Patients with and without Acne: A Case-Control Study Combined with a Randomized Controlled Trial. Shellman YG, red. PLoS One. 2016;11(8):e0161162. doi:10.1371/journal.pone.0161162.
  34. Sobiecki JG. Vegetarianism and colorectal cancer risk in a low-selenium environment: effect modification by selenium status? A possible factor contributing to the null results in British vegetarians. Eur J Nutr. luty 2017:1–14. doi:10.1007/s00394-016-1364-0.
  35. Michaelsson G. Decreased concentration of selenium in whole blood and plasma in acne vulgaris. Acta Derm Venereol. 1990;70(1):92.
  36. Hassoun LA, Sivamani RK. A systematic review of lactoferrin use in dermatology. Crit Rev Food Sci Nutr. 2017;57(17):3632–3639. doi:10.1080/10408398.2015.1137859.